“Waxay ahayd goor gabal dhac ah. Waxa godka shalam tidhi cadceedda oo

baradho u eg, kana gondo degtay oo caraabeheeda ku sii gelbiyey lingaxa

falaadho sagal guduud ah, dhulka laftiisa ayaa gucumada sagalka cirka ku

sharfay lingaxa galbeedna kaga suntay hariiryo sidbaaq guduudan.

Xilligu waa diriradii gu’nimo, oo ay laamaha dhirtu si layaab leh u leeg

leegsanayaan, cosobka tabaadi noqday caleentuna hawrtay ayaa dhulka

cadrisay. Jihada bari waxa dhirta baarkeeda ka soo fuuray dayax dhool

qarsaday, oo ka run sheegay suuradda lagu yaqaan bil saddex iyo toban

jirsatay, waana bisha loo yaqaan candhoqoys. Waxa isna I arka yidhi

xiddigga Xamar islegdey oo aalaaba xili roobaadka isku beega xundhurta

cirka. Raxan raxan caraabe ah, oo baalaley ah ayaa mashquul ka dhigtay

jiho kasta oo aad eegto. Ugaadha cawo darranta ka leedaynaysa iyo

duurjoogto kala nooc nooc ah ayaa hareeraha ka dhaafaysa oday goodaad oo

Salaad maqrib ku tukanaya bog-cad burciid xallani ku goglan tahay.

Oday goodaad salaamad-naqsi ka dib markii uu geesta bidix jaleecay ayuu

isha ku dhuftay nirgo dayrcad u badan oo afdhuubyaalaynaya meel qoor ah,

waxaana ugu horeeyey qurbac midabkiisu yahay madaw bacad ah, oo intuu

kurusku yuubmay nirgaha la shamal qaadaya neecowda macaan ee burcada

lebihawle. Goodaad oo aan weli ka kicin fadhigii salaadda, waxa kayn yar

ee oo u dhow qoorteeda kaga soo mudhyidhi wiilal yaryar oo go’yaal ka

waaweyn iyo hadhuub gaalo degta ku sita. Mid ka mid ah wiilashii

yaryaraa ayaa markiiba gartay koofiyadii goodaad, ka dibna xagiisa u soo

cararay isaga oo ku dhawaaqaya “Alla waa aabahay” wiilka yar soo

cararay, waa runtiiye Duqu waa aabihii waxay aabihii goodaad

ismooganaayeen intii geedaha gu’ la cunayey oo gaadhaysa muddo bil iyo

dhowr caanomaal ah. Goodaad waa oday dhako subagle ah, ganka cadina ku

cusubyahay, wuxuuna salaaddaa maqrib ee uu halkaa ku tukanayey usha ka

soo dhigay socoto hal maalin ah, oo uu kaga yimi reerkiisii. Goodaad,

wuxuu denbaabaa Reer weyne dad iyo duunyabo buuxa, wuxuuna leeyahay labo

ooryood, labadiisa aqalna kebduhu marna kama madoobaadaan ee goor walba

sidii geed saarbay uga lushaan.

Goodaad bahdiisa weyni, waa guri ay joogaan hablo nacfi badan oo aan

qabyada rarada isu dhiibban ee ay midwaliba gu’ga iyo jiilaalka dhowr

harrar baarka ka goyso, markaa kaalay arag inta caws duuban ee dhowaan

baarka loo tidcay ama loo jebiyey, raradu waa nooc-banooc, shanle,

toddobaadle, googoos, waaxyaale, isku joog iwm. Sidookale goodaad

bahdiisa yar, udbaha iyo loolka sibaaqu kama dhamaado, iyada oo ay

labada bahood, bah waliba leedahay kadin Adhi ah, oo aan meesina-meesi

lagu darin, ee mid walba gooni loo raaco. Goodaad, maalintii uu Reerka

ka soo socdaalayey, wuxuu la soo ballamay min-weyntiisa oo la yidhaahdo

kor-dahab, wuxuuna ku yidhi “naa hooy, xagaa iyo geelashii ayaan u

socdaalayaaye, intaan maqanahay reerka dayaca ka siiraba, Awrka rarayga

ah ee qooqanina yuu geelasha raacine dabarkaa la ogaada, wananka

sumallada ahna shakaalka la ogaada yaanay idaha sumal xaddine. Marwo

kor-dahab markii ay si dhug leh u dhegaysatay hadalka saygeeda ayey u

diyaarisay anfacadii uu ku safar geli lahaa, waxayna badhax ugu shubtay

sibraar, hilib sollay ahna waxay ugu riday kiish, ka dibna intay kabaha

subag u marisay ayey sahaydii u sudhay sammayda warranka, waxayna ku

tidhi “Alla haku nabad geliyee degsiimadu way kala go’antee haddii aad

caawa ka dhaxdo xerada geela kiishkaa gacanta geli, dhulkana libaax baa

lagu sheegaaye, jaylaaniga qabso, waataynu shaadaligiina karinaye”.

Markii ay kor-dahab intaa tidhi, ayuu goodaad ku yidhi nabadgelyo, ka

dibna wuu dhaqaaqey intuu kabtii suunka u xidhay, warrankii oo labo

shaysammayda u sudhanyihiinna degta saaray. Balse kor-dahab, mar kale

ayey hadal ka dabatuurtay, waxayna tidhi “inanka balayax wuu

arraddanyahay ee magaalada u soo dir callalo haka soo iibsadee”, ka

dibna waxay cabbaar sii milicsatay jaanqaadka goodaad, iyada oo qalbiga

is kala sheekaysanaysa, isuna miisaamaysa oo is barbardhigaysa faraqa u

dhexeeya talaabadii uu fadlin jiray ayaamihii aqal galkooda iyo

maalintaa oo soddon gu’ laga joogo aqal-koodii.

Talaabada goodaad ee is dhintay, kor-dahab kuma darin qiimaynteeda

gabow, laakiin waxay wax ka saartay maydhan oo ah, dangaladeed oo uu

goodaad kaga gogol cusbaa, walow minyarada lafteeda aqal-galkeedii waqti

badani ka soo wareegay. Kor-dahab, waxay weli baaqi ku tahay fir-kanax

masayr, oo markasta oo ay jaleecdo Aqalka tusmada bidix ka xiga, waxa

wejigeeda ka sindhiidhijiray curfi hinaase. Hase yeeshee inkasta oo uu

curfiga hinaasuhu kor-dahab, kaga naxsan jiray, hadana cabbaar ka dib,

labada dumar ah, ee isu dangallada ahi, waxay ahaayeen heshiis sheeko

wadaagna way ahaayeen. Oday Goodaad, socdaalka dhinaca geela laba qisdi

ayuu ka lahaa: inuu danbarka geela dhalay isku soo dacar bixiyo iyo

inankiisa currad oo doob ah, bahda kor-dahabna ah, inuu ku hiyi geliyo

arin guur. Markii uu salaadda maqrib dabadeeda ducaysanayeyna wuxuu

qalbiga ka lahaa Ilaahow gabadh khayr qabta ayaan kaaga baryayaa

wiilkayga. Goodaad, markii uu salaadda maqrib ka baxay waxa bogcaddii uu

ku tukunayey isku soo tuuray wiilkiisii yaraa ee ku soo cararay oo aad

ugu faraxsan